Για μια Πριγκίπισσα

Σας συστήνω την πρίγκιπισσα Λυδία.
Έχει κι αυτή το δικό της blog που μεταφέρει σε κόσμους ονειρικούς, σε κόσμους θαυμαστούς, παραμυθένιους. Είναι ένα κορίτσι που συνεχώς μας μαθαίνει. Ένα αγγελικό πλάσμα που λες και μάζεψε όλη την αθωότητα και συνάμα την ωριμότητα που έχει απομείνει στον κόσμο αυτό, για να μας την δώσει πάλι πίσω εντελώς καθάρια και λευκή. Κι αυτό είναι όλη η γνώση, όλη η καλωσύνη και όλη η ζεστασιά του κόσμου που την ψάχνουμε στους σοφούς, αλλά ο Θεός επιλέγει πάντοτε μια μικρή πριγκίπισσα για να μας πει τις αλήθειες του.Ένα γέλιο, μια κίνησή της ή ένα βλέμμα της, που αλήθεια, μπορεί να αλλάξει όλο το μέσα μας και τον κόσμο ολάκερο. Να τον κάνει ένα ατέλειωτο ονειρεμένο παραμύθι που στις δυσκολίες κάποιος θα βρίσκεται να σου σφυρίζει σιγανά ένα τραγούδι. Κι αυτό θα 'ναι το πιο όμορφο τραγούδι του κόσμου αρκεί ένα βράδυ να βρεθείς με τον εαυτό σου ανάβοντας ένα τσιγάρο για να αφουγκραστείς το τραγούδι της πριγκίπισσας που στο μεταφέρουν τα τριζόνια του καλοκαιριού. Και αλήθεια φίλοι μου. Τόσα πολλά μας έδωσε, μας δίνει και θα μας δίνει!!! Εμείς ας πούμε την δική μας προσευχή και αυτή με το που θα φτάσει στον ουρανό θα πληροφορήσει με μια εσωτερική φλόγα την μικρή ότι από παντού έχει να εισπράττει μονάχα αγάπη!!! Και το αξίζει.

Μια προσευχή από όλους μας, μια ασπίδα αγάπης, ένα κεράκι μπροστά σε μια Παναγία. Μητέρα είναι αυτή και ξέρει καλύτερα από όλους μας......

http://lydia-tigria.blogspot.com/

Το νέο δεν είναι πάντα και ωραίο...

Κάποτε, στα παλιά τα χρόνια, όπου τα πράγματα και οι αντιλήψεις ήταν πολύ "πίσω" οι σχέσεις των ζευγαριών προέκυπταν μετά από συνοικέσιο. Μάλιστα κάποιες φορές πριν από την πολυπόθητη συνάντηση δεν γνώριζε καν ο ένας τον άλλον. Η σχέση που θα οδηγούσε σε γάμο έπρεπε πρωτίστως να έχει την έγκριση των οικογενειών.
Τα χρόνια πέρασαν, η τεχνολογία εξελίχθηκε ραγδαία και μπήκε στην υπηρεσία αλληλογνωριμιών. Έτσι έχουμε ένα κοινό σημείο. Πολλές φορές οι αναζητητές του άλλου φύλου δεν έχουν οπτική εικόνα του αντικειμένου του πόθου, πριν από την συνάντηση. Με μια διαφορά όμως σε σχέση με τα παλιά συνοικέσια και διαφορά ουσιαστική πιστεύω....

H Nόσος της πόλεως

Του ΤΑΣΟΥ ΛΙΓΝΑΔΗ από το "ΚΑΤΑΡΡΕΩ"


Η αιδώς και η Δίκη είναι στοιχειώδεις προϋποθέσεις της πολιτικής τέχνης, δηλαδή της ικανότητας με την οποία εν μέρει εφοδιάστηκε ο άνθρωπος, για να φτιάξει πολιτείες και να μπορέσει, όσο γίνεται αρμονικά, να συμβιώσει ο ένας με τον άλλον, εφ' όσον θα είχε μέσα του ο καθένας την ντροπή για τον πλησίον. Και αυτή η ΑΙΔΩΣ (ένας αυτοσεβασμός του ανθρώπινου προσώπου πρωτ' απ' όλα) είναι ο λόγος, η αιτία, η μάνα της Δικαιοσύνης ("παρθένος αιδούς δίκη λέγεται" λέει ο Πλάτων στους ΝΟΜΟΥΣ). Χωρίς αυτή την ντροπή μπροστά στον συνάνθρωπο, ντροπή που προέρχεται από τον μέσα σεβασμό, καμιά προμηθεϊκή ευεργεσία, καμιά "έντεχνη σοφία" και κανένα "πυρ" κατασκευής δεν μπορεί να αποτελέσει όρο και προϋπόθεση δικαιοσύνης. Ο θεϊκός νόμος για την "νόσον της πόλεως", που προβλέπει την εσχάτη των ποινών, αναφέρεται στο άτομο το αποστερημένο και αποστερητικό των δυο αυτών εννοιών: τον αναιδή ή τον αναίσχυντο και τον άδικο ή τον ιταμό. Αυτή η νόσος της πολιτείας όταν γενικευθεί, τότε γίνεται επιδημία και ο κίνδυνος του εξολοθρεμού είναι αυτονόητος.
Κάτι βέβαια με έκανε να θυμηθώ τον αρχαίο μύθο. Και αυτό το κάτι ήταν απελπιστικό και για την συχνότητα και για την γενίκευση και για την καθημερινότητά του. Στις τυφλές μέρες μας η "νόσος της πόλεως" έχει γίνει "αρχή της πόλεως". Δεν θα μπω σε λεπτομέρειες. Δεν αξίζουν ούτε τον λόγο ούτε τον κόπο. Απλώς διάβασα τις προάλλες δηλώσεις κάποιου συμπολίτη μας, που η Πολιτεία πρόσφατα τον έχει τιμήσει με κάποιο υπεύθυνο αξίωμα. Μιλούσε με θράσος για ένα ζήτημα, που εντελώς συμπτωματικά τύχαινε να το ξέρω, γιατί ήμουνα ένας από τους υπεύθυνους και - κολακεύομαι να το πιστεύω - δίκαιος διεκπεραιωτής του.
Ο κύριος αυτός έλεγε εν γνώσει του ψέμματα αδιάντροπα και συκοφαντικά, χωρίς να διαφαίνεται έστω κάποιο ίχνος τύψης, που ντρόπιαζε πρωτ' απ' όλα τον εαυτό του απέναντι στον εαυτό του, και χωρίς καμιά ένδειξη αναστολής, που αδικούσε τους πολίτες και την νοημοσύνη τους, εξαπατώντας τους τόσο αναιδέστατα.
Ο κύριος αυτός είναι ένα σύμπτωμα που αναφέρεται απλώς σαν παράδειγμα. Υπάρχει τέτοια πληθώρα παραδειγμάτων, που η συρροή τους στην σύγχρονη εποχή μοιραία οδηγεί ότι η "νόσος της πόλεως" έχει γίνει προϋπόθεση επιλογής για την πολυδιαφημιζόμενη εδώ και καιρό φόρμουλα αξιοκρατίας. Όμως το σημείωμα δεν έχει στόχο να μεταβεί σε άλλο γένος και να θίξει θέμα της "πολιτικής τέχνης", αλλά να δώσει μια ψυχογράφηση του "τύπου των ημερών", ένα σκίτσο πρόχειρο αλλά αναγνωρίσιμο.

Στον Θουκυδίδη υπάρχει μια ανάλογη διαπίστωση: "Η αιδώς σωφροσύνης πλείστον μετέχει, αισχύνης δε ευψυχία". Αλήθεια! Είναι λοιπόν άξιος μονάχα περιφρόνησης, ο άφρων, που προσβάλλει το δικό του πρόσωπο, καταργώντας την προστατευτική του κύρους του λειτουργία του αυτοσεβασμού και γίνεται αναίσχυντος αποδεικνύοντας τη φύση του, δηλαδή την ολιγοψυχία και την ανανδρία. Η ΑΙΔΩΣ και η ΔΙΚΗ ως ελλείψεις χαρακτηρίζουν το άθλιο ήθος μιας ζωής και συνθέτουν μια πρακτική νοοτροπία συμβιώσεως, που δεν απέχει από την δολιότητα, την συκοφαντία και την εξαπάτηση.
Για δυο πράγματα μπορεί να θαυμάζει κανείς την "νόσον της πόλεως". Πόσο πανταχού παρόν είναι πάντοτε το σύμπτωμά της - σε κάθε κατάσταση και σε κάθε αντικατάσταση - και πόσο θαυμάσια τα πηγαίνει με τον εαυτό της. Ένα είδος "Νάρκισσος" του δόλου, που στέκεται απέναντι στον "άλλο" του καθρέφτη κι αντί να φτύνονται μεταξύ τους ως ενάντιοι - όπως ίσως κάθε κακοποιός, όταν μένει μόνος με τον εαυτό του και με την τσίπα του - καμαρώνει το πρόσωπο το είδωλό του και το είδωλο το πρόσωπο, όπως η μαϊμού που ναρκισσεύεται.
Αυτό το είδωλο της μαϊμούς είναι ο συνήγορος, ο συνένοχος, ο συνεργάτης σε κάθε αδικία, σε κάθε αναίδεια. Να ποια είναι η τρέχουσα συνείδηση. Στο όνομα αυτής της συνείδησης λοιπόν θα ορκιζόμαστε πια στα δικαστήρια, καταργώντας κάθε ιερό και όσιο και κάθε φόβο Θεού. Χωρίς τέτοιο φόβο όμως η ΑΙΔΩΣ και η ΔΙΚΗ είναι λειτουργίες αναπόδοτες. "Θες νόμον παρ' εμού", είπε ο Δίας στον Ερμή. Κι αυτός ο νόμος είναι έξω από την "πολιτική τέχνη". Είναι ο "κόσμος", η αρμονία της Πολιτείας, που αρνείται την ακοσμία ως "νόσον της πόλεως".
Σε κάθε μορφή εξουσίας σκοπός ή πρόσχημα του κράτους είναι η δικαιοσύνη, αυτή η νομική συνέπεια της ντροπής. Σύνθρονη του Δία την θέλει ο Σοφοκλής (στον Οιδίποδα επί Κολονώ). Θα πουν όμως οι "ρεαλιστές" ότι αυτά είναι ιδανικά, απόλυτα και άπιαστα. Είναι πικρή αλήθεια ότι μοιάζει δύσκολο να πει κανείς "όχι". Είναι τόσα πολλά τα τεκμήρια του ηθικού ξεπεσμού! Όμως αυτό δεν σημαίνει πως πρέπει σώνει και καλά να λέει κανείς "ναι" βλέποντας της αναίδεια, την αναισχυντία, την αδικοπραξία και τον άδικο λόγο να είναι θρονιασμένες σαν πιστά σκυλιά σε κάθε έδρα και σε κάθε μορφή εξουσίας. Και όχι βέβαια αποκλειστικά σύγχρονο το σύμπτωμα εφ' όσον ο Αριστοφάνης έγραψε τις ΝΕΦΕΛΕΣ του με ένα τέτοιο ερέθισμα. Μόνο που η αναίδεια και η αδικία δεν κρύβονται πια πίσω από την σοφιστεία. Είναι καταστάσεις εκβιαστικές, καταπιεστικές. Αυτός είναι ο μέσα, ο κρυφός φασισμός. Κι ας φωνάζει με την χάλκινη του ο Στέντωρ στα περιτρίμματα και στους ομορφονιούς του δημόσιου βίου το "αιδώς". Η στεντόρεια βοή είναι αστεία μπροστά στα άλλα τα "φτιαγμένα" οπτικοακουστικά ξεφωνητά.
"Κτείνειν ως νόσον της πόλεως". Αμ δε! Αυτή η "νόσος" που περιγράφω δεν εμπίπτει στις διατάξεις. Είναι άπιστη. Και φυσικά. Το κύρος των διατάξεων εξαρτάται από την παιδεία του αγαθού πολίτη. Τέτοιο υπόδειγμα είναι το υποκείμενο που μπαίνει σαν αποτρεπτικό σαν στερητικό σημείο στις αξίες της ΑΙΔΟΥΣ και της ΔΙΚΗΣ

Μη μου πεις ότι θα το πεις!!!

Το κόβω από το pathfinder και το ράβω εδώ:

Κατατέθηκε στη Βουλή το νομοσχέδιο για τα δικαιώματα των επιβατών πλοίων

ΕRΤ3.GR

πριν 39'

Κατατέθηκε στη Βουλή το νομοσχέδιο του υπουργείου Εμπορικής Ναυτιλίας, Αιγαίου και Νησιωτικής Πολιτικής για τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις των επιβατών και μεταφορέων στις επιβατικές τακτικές θαλάσσιες μεταφορές.

Μεταξύ άλλων καθορίζεται χρηματική αποζημίωση σε περίπτωση μη παροχής της συμφωνηθείσας θέσης/ καμπίνας ενώ προβλέπονται διαδικασίες συνδρομής στους επιβάτες σε περιπτώσεις καθυστερήσεων ή ματαιώσεων ταξιδιών. Επίσης παρέχεται έκπτωση 50% σε όλες τις θέσεις για άτομα μειωμένης κινητικότητας (με αναπηρία άνω του 80%).

Μεγάλε και τεράστιε. Κι όλοι, δημοσιογράφοι και δημοσιογραφούντες προβληματίζονταν τι θα πει ο κ. πρωθυπουργός στην ΔΕΘ. Ορίστε! Οι υπουργοί του δουλεύουν γι' αυτόν! Άτομα λέει με 80% αναπηρία, δηλαδή οι μισοπεθαμένοι που ούτως ή άλλως δεν θα ταξίδευαν, θα έχουν έκπτωση 50% στα πλοία! Σε αυτά τα πλαίσια της φιλολαϊκής πολιτικής ας ξυπνήσει και ο Λιάπης, ως υπουργός πολιτισμού, να βάλει έκπτωση 90% στις θεατρικές παραστάσεις της Επιδαύρου για τους τυφλούς!!!

"Mπουρδέλο τα κάνω και μόνος μου"

Χρονιά Ευρωοεκλογών το 2009 από τις οποίες τα κόμματα εξουσίας θα πάρουν σίγουρα το ηχηρό μήνυμα της πτώσης του δικομματισμού. Δεν είναι ανάγκη να έχουμε ιδιαίτερο δείκτη νοημοσύνης για να μαντέψουμε την επιστράτευση της επιχειρηματολογίας για τους δήθεν "κινδύνους" που κρύβει η ακυβερνησία. Και όλη αυτή η επιχειρηματολογία με την γνωστή επένδυση του βαρετού ξύλινου λόγου. Ίσως θα πρέπει να ισοπεδωθούν όλα για να μπορέσουμε να χτίσουμε από την αρχή. Αποδείχτηκε περίτρανα ότι αλλαγές νοοτροπίας και συμπεριφοράς δεν γίνονται με παλιά υλικά και απαρχαιωμένες μεθόδους.

Αν μας ζητήσει ο οποιοσδήποτε αυτοδυναμία ας του απαντήσουμε με το πολύ όμορφο σύνθημα που κυκλοφορούσε τυπωμένο ακόμα και σε μπλουζάκια: "Μπουρδέλο τα κάνω και μόνος μου"!!!

Ποιος μιλάει...

Σήμερα ο Κυριακού έκανε δηλώσεις σχετικά με το ντοπάρισμα της Χατζή, λέγοντας ότι η αθλήτρια δεν είχε δικαίωμα να βυθίσει στη λάσπη μία ολόκληρη χώρα! Ενώ εσείς κ. Κυριακού με το κανάλι του ΑΝΤ1 και τις εκπομπές της Μενεγάκη και της Μελέτη είστε κάτι σαν την κολυμβήθρα της κουλτούρας εν Ελλάδι....

O Θεός δεν ευλογεί πάντα με το "δεξί"...

Μονοκούκι οι εκκλησιαστικοί κύκλοι ρίχνανε την ψήφο τους στην Νουδούλα με τους "θεοφοβούμενους" πολιτευτές της, μέχρι που σταδιακά η παρούσα κυβέρνηση πάει να κάνει προαιρετικό το μάθημα των θρησκευτικών. Ενώ η αυτοδυναμία πάει προς κατάρρευση, το προφίλ της κυβέρνησης και του Καραμανλή φθείρεται συνεχώς, δημιουργεί ο Στυλιανίδης νέους θύλακες αμφισβήτησης του κυβερνώντος κόμματος και σε ομάδες που αποτελούσαν σίγουρη πελατεία. Ξυπνάνε σιγά-σιγά και οι εν Ελλάδι θρησκευόμενοι από ότι φαίνεται, καταλαβαίνοντας ότι οι μεγάλοι σταυροί έχουν σαν σκοπό τον σταυρό στα ψηφοδέλτια και αποτελούν έναν τακτικισμό προς άγραν ψήφων.

Εμείς περιμένουμε να γίνει προαιρετικό και το μάθημα της ιστορίας, διότι πολλοί γονείς δεν έχουν ίσως την διάθεση να διαβάζουν τα παιδιά τους τις παπαριές των βιβλίων της ιστορίας, διότι ο άλλος την αποδέχεται π.χ.μέσα από την οπτική του Κοδράτου. Το ίδιο και το μάθημα των Νέων Ελληνικών. Κάποιοι γονείς προτιμούν για παράδειγμα να διδάσκονται οι ύμνοι του Γιάννη Ρίτσου στο προλεταριάτο και όχι τα "μικροαστικά" ποιήματα του Ελύτη ή του Σεφέρη.

Ένα, πάντως, είναι το γεγονός. Οι άνθρωποι της Νουδούλας γουστάρουν το χαρακίρι. Και από την άλλη καιρός να καταλάβουν οι εκκλησιαστικοί κύκλοι ότι κάποιοι τόσο καιρό "πατούσαν" πάνω στο θρησκευτικό συναίσθημα προς άγραν ψήφων

Μα ποιος είσαι;

Δεκαπενταύγουστος και η δημοσιογραφική δεοντολογία δεν θα μπορούσε να αφήσει απ' έξω τον πρόεδρο του ΛΑΟΣ Γ. Καρατζαφέρη, ο οποίος έκανε δηλώσεις έξω από την εκκλησία στην οποία παρακολούθησε την λειτουργία. Δεν ήταν συνηθισμένη εκκλησία, αλλά μια εκκλησία όπου ως αρχιμανδρίτης υπηρετούσε ο μακαρίτης Χριστόδουλος. Όπως εξήγησε ο πρόεδρος του ΛΑΟΣ επέλεξε την ενορία αυτή για να αποτίσει φόρο τιμής στον Χριστόδουλο!!!! Φυσικά και στον Χριστόδουλο θα απέδιδε τιμές. Σε ποιον άλλον θα απέδιδε στην Παναγία;
Όμως ποιο το νόημα απόδοσης φόρου τιμής στον μακαρίτη; Έδωσε για κάτι τη ζωή του όπως π.χ. ο Παπαφλέσσας; Ή γιατί είχε γνώμη επί παντός επιστητού ή το χιούμορ του με τα ανέκδοτα του Τοτού ήταν τόσο ψυχοθεραπευτικό; Ρητορικές ερωτήσεις. Σίγουρα σε μια μερίδα του πολιτικού κόσμου έλειψε η προπαγάνδα της "δεξιάς του Υψίστου"....

Το "τριχωτό αυτί"...

Έτσι θα μπορούσε να ονομάζεται ο Παυλίδης, για τον προσεκτικό παρατηρητή , αν ανήκε σε ινδιάνικη φυλή.
Ας έρθουμε στα πεζά όμως με μία πρώτη διαπίστωση της σημερινής "Ελευθεροτυπίας" που επιβεβαιώνει τις υποψίες χθεσινού ποστ του μπλοκ. Το Μαξίμου γνώριζε τις ματσαραγκιές του Υπουργείου Ναυτιλίας από τον Απρίλιο του 2007. Έλα όμως που εκείνη την περίοδο ο "σεμνός και ταπεινός" ταλαιπωρούνταν από το σκάνδαλο Τσιτουρίδη και δεν τον έπαιρνε να ανοίξει και δεύτερο μέτωπο ταυτόχρονα.
Βλέπετε ακόμα κι η κάθαρση θέλει έναν προγραμματισμό. Επιλέγουμε τι θα καθαρίσουμε και πότε θα το καθαρίσουμε.
Διαψεύδονται επιπλέον όσοι αμφισβητούν ότι η Νέα Δημοκρατία δεν έχει αξιόλογη δεξαμενή πολιτικής σκέψης και δεν παράγει πολιτική. Πραγματικό "χαστούκι" στη διαπίστωση αυτή, αποτελεί η ανακοίνωση της ΝΟΔΕ Ρόδου, σχετικά με τον Αριστοτέλη. Μια ανακοίνωση που οδηγεί σε δύο συμπεράσματα: Ή γράφτηκε από ανίδεους ή οι βολεμένοι παρατρεχάμενοι της εξουσίας νομίζουν ότι απευθύνονται σε κάφρους. Ας την διαβάσουμε να γελάσουμε λιγάκι:
"Η ΝΟΔΕ Δωδεκανήσου για το θέμα της επικαιρότητας που αναφέρεται στο πρόσωπο του βουλευτή μας κ. Αριστοτέλη Παυλίδη, δηλώνει ότι: Γνωρίζουμε πολύ καλά την από ιδρύσεως του κόμματος προσφορά του και την επι 30 και πλέον χρόνια κοινοβουλευτική του πορεία και τον εμπιστευόμαστε όπως τον εμπιστεύεται ο δωδεκανησιακός λαός τόσα χρόνια".
Δηλαδή εχέγγυο τιμιότητας είναι το πόσα ένσημα κόλλησε κανείς τρέχοντας για το κόμμα (με το αζημίωτο φυσικά) και πόσα χρόνια έκανε "εθνοσωτήρας" στα βουλευτικά έδρανα!!! Μου θυμίζει τον διάλογο του Μαυρογυαλούρου (Κωνστανάρας) με τον Γκρούεζα (Παπαγιαννόπουλος) όταν ο πρώτος ανακάλυψε σειρά σκανδάλων.
-Δεν μου λες ρε Γκρούεζα, πως τα βγάζεις πέρα, πως ζεις...
-.....
Τι δουλειά κάνεις τόσα χρόνια εννοώ...
-Τι δουλειά κ. υπουργέ μου...Από τόσος δα τρέχω για το κόμμα...από 13ων χρονών παιδάκι...

Φυσικά να αφήσουμε ασχολίαστο αυτό που γράφτηκε στην "Ελευθεροτυπία σήμερα ότι ήθελε να εξασφαλίσει τα γεράματά του ο Παυλίδης ζητώντας διάφορα ποσά από τον Μανούση; Δηλ. τώρα κ. Παυλίδη είστε προσκοπάκι και ενδιαφερόσασταν για τα γεράματά σας; Να σας τα εξασφαλίσω εγώ με τα 700 ευρώ που παίρνω. Να κάνω δεύτερη δουλειά και ό,τι βγάζω δικό σας. Αν θέλετε να κάνω και τρίτη για να αγοράσετε το έρμο το διαμέρισμα στην κορούλα σας.

Τέτοιες πολιτικές ακολουθούσε πάντα το Υπουργείο Ναυτιλίας και τα νησιά έπασχαν από συγκοινωνίες; Ε! Τότε καλά να πάθει ο Δωδεκανησιακός λαός που σας "τιμούσε" με την ψήφο του.

Να περιμένουμε αντιδράσεις από τον κ. πρωθυπουργό ή το 151 αγχώνει;

Παυλίδης και Τατουλιάδα

Διαβάζουμε στον ημερήσιο τύπο για ενδεχόμενη εμπλοκή του βουλευτή Παυλίδη σε οικονομικό σκάνδαλο. Με το που βγαίνει η είδηση, από πίσω κι ο Τατούλης να ζητάει διαλεύκανση και διαγραφή του βουλευτή της Δωδεκανήσου. Από την άλλη ο Κ. Καραμανλής διακήρυξε "μηδενική ανοχή" στην διαφθορά, ενώ ο Γ. Παπανδρέου διέγραψε τον Τσουκάτο από το κόμμα.
Είναι μέγιστος βαθμός υποκρισίας και υποτίμησης της νοημοσύνης του κόσμου, αν οι "αρχάγγελοι" της κάθαρσης νομίζουν ότι εξαγιάζουν το πολιτικό τους μαντρί και το διατηρούν καθαρό με διαγραφές προσώπων που εμπλέκονται σε σκάνδαλα. Δηλαδή, όσο καιρό αυτοί οι κύριοι ήταν μέσα στο κόμμα και κατείχαν καίριες θέσεις ουδείς ψιλιάστηκε το παραμικρό; Κανείς δεν έλεγχε κανέναν; Άρα εδώ μιλάμε ή για κοροϊδία ή για ανικανότητα των πολιτικών αρχηγών και των μηχανισμών κυβέρνησης-κομμάτων που εναλλάσσονταν στην εξουσία. Ας διαλέξουν και ας πάρουν.
Από την άλλη, βαρεθήκαμε τις παρεμβάσεις Τατούλη. Πάρε άνθρωπέ μου μια απόφαση αποχώρησης να τελειώνει το πανηγύρι. Αλλά καλέ μας κ. Τατούλη. Πότε αλήθεια ανακάλυψες ότι η κυβέρνηση της Ν.Δ. δεν "τραβάει"; Πότε ανακάλυψες ότι το κόμμα αυτό δεν έχει σχέδιο ούτε παράγει πολιτική; Μήπως από τη στιγμή που στερήθηκες της καρέκλα του υπουργού Πολιτισμού;

Αν θέλετε κ. πολιτικοί ο λαός να πιστέψει στις όποιες "αγνές" προθέσεις σας, θα περιμέναμε να παραιτήστε, να απειλείτε ότι δεν θα ψηφίσετε νομοσχέδια του κόμματος στο οποίο ανήκετε ή να κάνετε κριτική κυβερνητικών επιλογών όταν κάθεστε στην καρέκλα υπουργού ή υφυπουργού. Τα υπόλοιπα είναι "τζάμπα μαγκιά".