Σύμφωνα με πρόσφατες δημοσκοπήσεις, τα ποσοστά του Συνασπισμού πέφτουν από το 18% περίπου στο 10%. Η εκτίμηση που έγινε για την πτώση οφείλεται στην καλοκαιρινή ραστώνη σύμφωνα με μια από τις εξηγήσεις που δίνει το ίδιο το κόμμα (βλ. σημερινή "Ελευθεροτυπία"). Όμως μπορούμε να "διαβάσουμε" και διαφορετικά τα τελευταία γκάλοπ. Είναι γεγονός ότι η αύξηση του ποσοστού της δύναμης του ΣΥΝ οφείλεται σε δυσαρεστημένους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ. Σε ανθρώπους δηλαδή, που ναι μεν έχουν μια αριστερίζουσα νοοτροπία, αλλά κατά βάσιν προέρχονται από τα μεσαία αστικά στρώματα. Είναι, επίσης, γεγονός ότι πλέον τελειώσαμε με τον δικομματισμό, έτσι όπως τον γνωρίσαμε από το 1974 και μετά. Τα δύο μεγάλα κόμματα κυμαίνονται πάνω-κάτω γύρω στο 25%.Οπότε μπροστά στο φάσμα ακυβερνησίας και έλλειψης προτάσεων των δύο μεγάλων κομμάτων που να ικανοποιούν την πλειοψηφία που βγάζει κυβερνήσεις, περνάμε και σε μία άλλη εποχή. Σε μια εποχή που ο μέσος πολίτης δεν αρκείται κάπου-κάπου να ψηφίζει ένα κόμμα διαμαρτυρίας για να ξεσπάσει. Πλέον ζητάει κάτι περισσότερο. ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ. Εκεί θα πρέπει να εστιάσει και ο Συνασπισμός. Στις προτάσεις. Γιατί ο μέσος πολίτης σκέφτεται δύο πράγματα: ή ότι ο ΣΥΝ δεν έχει προτάσεις συγκεκριμένες ή ότι η προσπάθεια να φτάσουν στον λαό είναι ανεπαρκείς. Άρα θα πρέπει με βάση τα νέα δεδομένα και τα λεγόμενα μικρά κόμματα, να περάσουν όχι μόνο στην αντεπίθεση διαμαρτυρίας αλλά και στην αντεπίθεση συγκεκριμένων προτάσεων.